Vandaag was ik onderweg… ik reed in m’n terut op de snelweg..

Ik was op bezoek geweest bij mijn moeder, en alles was zoals altijd.. gewoon goed en niks bijzonders.

We hadden  samen even aan de koffie gezeten in het restaurant van haar thuis.. haar nieuwe thuis.

Door de overige tafelgasten werden we luidruchtig vergeleken.. ” Wat lijk jij veel op je moeder..” en… ” Je kan zien dat jullie moeder en dochter zijn..”

Voelde ik me trots.. jazeker wel.. ergens was het ook wel erg  moeilijk.

Omdat de tijd zoals altijd vrij hard voorbij ging nam ik afscheid van het gezelschap om op tijd mijn kinderen uit school te kunnen halen.

Het is en blijft een woensdagmiddag natuurlijk en ook mijn boodschappen komen nog steeds niet naar huis gelopen.. of gekropen.

Terug in de auto keek ik nog eenmaal naar het gigantische complex waar mijn moeder nu woont… wel met 12 verdiepingen en een sprekende lift.

Even de auto starten.. ja ze doet het weer… dacht ik lichtelijk aan mijn recentelijk opgelopen trauma van het niet willen starten van mijn Twingo.

Ze slurpt wel had ik in de gaten… of ben ik gewoon weer eens een beetje laks met het tanken.. dan zo maar even een pit stop maken onderweg.

Toen ik me op de snelweg bevond.. bedacht ik me van alles.. er schoot veel door me heen..

Vooral de afgelopen 6 maanden hectiek die ik op mijn pad kreeg … allemaal veel .. en allemaal snel.. een soort snelweg..

Ineens kwam er een rode Ferrari voor mij rijden.. en ohh wat schoot ik in de lach..

Op de achterkant stond een reclame zin ” rijd 1 dag Ferrari voor …. ”

Ineens vond ik het leuk om even die terut op d’r staart te trappen … even die Ferrari voorbij met 120… ja echt.. zo hard ging die rooie niet eens.

Er zat een man achter het stuur .. ik denk samen met zijn zoon.. die zat er naast en was duidelijk wat jonger..

Kennelijk hadden ze misschien die dag die Ferrari gehuurd.. en waren ze er voorzichtig mee ..want ja .. je leent ” 1 dag Ferrari voor… ”

Ik kreeg ineens een ingeving… wat ben ik gelukkig nu op dit moment…

Mijn eigen terut… waarmee ik wel 140 durf te rijden want ze is van mij… op de snelweg die mij brengt waar ik ook maar heen wil…. genietend van de cd’s die voor mij op dash liggen… die glimmende regenboogstralen vrijgeven…

Mijn terut die een dakje open kan doen… waardoor ik de wind door heel mijn haar en langs mijn lijf voel strelen… en dat allemaal genietend onderweg naar waar ik heen wil… op mijn eigen tempo.. op de juiste beat…

Lichtelijk nagloeiend kwam ik thuis aan en was het tijd voor het volgende moment… en nog denk ik terug..  ik heb geen dure auto… ik rijd geen gehuurde Ferrari… maar wat ik heb… das voor mij genoeg….

 

Kissssssss Anne-etc