In Frankrijk zag ik eens een zwerver zitten, koud en kil dat het eigenlijk qua temperatuur was had ik zelf mijn jas tot aan mijn oren dicht geritst.
Samen met zijn hondje zat deze zwerver ineen gedoken en ik vermoedde was dat ze, ondanks de kou.., beiden in slaap gedommeld waren.
Het hondje lag bij de man in zijn schoot.. en de jas was een beetje dicht getrokken en kon eigenlijk niet meer dicht..
Mensenmassa liep dagelijks voorbij en in gedachte vroeg ik me af hoe het leven van deze man geweest zou zijn.. we hebben allemaal een jeugd gehad toch??
Ik realiseerde me dat het hondje een waardige baas had getroffen… dat het beestje ondanks de kou niet op de grond lag maar in de schoot van zijn baas..
Parijs..” Stad der Liefde” waar gewoon mens en dier op straat zat..
Gelukkig wel samen want daar gaat dit stukje over..
De reden dat ik in Parijs was is ook Liefde geweest.. nog nooit was ik er geweest maar nu wil ik er zeker nog graag een keer naartoe terug.
Het vervoer daar bestond uit pure naastenliefde.. ja echt waar..!!
Omdat alles daar per metro het beste te bereiken is gaat er heel vaak een metro de kant op die je toch ook op moet..
Je hoeft dus nog niet zo erg lang te wachten als je het mist, maar als de metro er aankomt is de naastenliefde zo heftig dat men ook echt niemand wil achterlaten op het perron..
Dus we schuiven allemaal in en door elkaar heen om die allerlaatste vriend vanaf het perron de metro in te helpen..
Bij de Eiffeltoren was de vriendschap duidelijk weer aanwezig.
Hele groepen marktkoopmannen van Afrikaanse afkomst, duidelijk vrienden van elkaar probeerden allemaal torentjes te verkopen aan de toeristen die naar de toren toestroomden.
Nou mag ik niet de liefde vergeten toch… ook dat zag ik terug bij die beroemde toren.
Stelletjes die elkaar zoenden onder en naast die toren.. wat zal die toren vele aanzoeken aangehoord hebben daar bovenin met uitzicht over de stad.
Ik denk dat die Eiffeltoren een heel boekwerk kan maken met verhalen die hij heeft meegekregen van de mensen die hem kwamen bezoeken..
Na het bezichtigen van dit gebeuren zocht ik weer de naastenliefde op in de metro om naar de Notre Dame te gaan..
Een hele ervaring met veel liefde om je heen in de metro.. ik blijf het geweldig vinden..
Er stapten twee moeders in waarvan eentje d’r kindje op d’r buik draagt en de andere moeder probeert te helpen omdat zij wel met een kinderwagen naar binnen moest..
De metro schud van links naar rechts en ergens krijg ik een beetje medelijden als ik zie dat het kindje in de kinderwagen er nog eens een flesje ingegoten krijgt..
Ik hou mijn maaltijd graag makkelijk denk ik bij mezelf want stel je voor dat ik er ook zou zitten met mijn bordje franse frites..
Dan zou ik toch spontaan mijn frites naast mijn saus dippen door het geschud van de metro..!!
Mijn gedachte gaan terug naar die zwerver en zijn hondje.. ik vraag me af of hij al wakker zou zijn… en het hondje..?
Het toppunt van de ” Stad de Liefde” was op het plein van de Notre Dame..
Overal stonden mensen met bordjes omhoog waarop stond “Free Hugg”…
Het was gewoon niet te geloven en ik vroeg me af welke publiciteitsstunt dit nou weer zou zijn… je weet immers maar nooit he ..
Van een afstandje heb ik diverse mensen van elk geloof een knuffel zien geven of dan wel ontvangen..
Een ontzettend mooi gebaar om de mensen wat dichter bij elkaar te brengen in deze wereld en deze tijd..
Toch ben ik van mening dat er meer voor nodig is dan een handjevol mensen die elkaar een knuffel cadeau geven om de saamhorigheid terug te vinden of te laten ontstaan als dat er nog niet was..
Maar goed het initiatief is er in elk geval dat kan en zal ik niet ontkennen..
Het weekend dat ik in Parijs heb door gebracht daarin heb ik meer gezien dan de meest toeristische dingen waar Parijs bekend om staat.
Ik was al verliefd toen ik er heen ging en kwam er nog verliefder vandaan want ook ik heb genoten van de passie van Parijs..
Ach.. weet je .. eigenlijk word ik elke dag wat meer verliefd… elke dag iets meer op mijn kinderen en ook op het leven wat ik nu aan het leiden ben..
Zo hoort dat toch ???
Bedankt voor het lezen..
Kissss Anne-etc
8 oktober 2013 at 17:48
mooi verhaal