Oke oke .. ik ga er even heel goed voor zitten… het is niet zomaar iets…Ik moet namelijk een bekentenis doen… oftewel .. even heel eerlijk zijn…

Sinds een poosje krijg ik de signalen door.. en ja .. mijn wereldje brokkelt langzaam af ..

Overlijden.. scheiden .. verhuizen .. zelfs emigreren.. het zit er allemaal bij in … in het pakketje wat voor me ligt..

Dat mensen komen vind ik niet zo erg … iedereen is welkom in  mijn leven … maar dat er sommige weer na een poosje gaan.. dat vind ik niet tof..

Als men wil gaan hou ik ze niet tegen … maar het erge is als ze gaan .. en ze nemen een stukje ” Anne ” mee… onbegrijpelijk..

Niet iedereen doet dat hoor… maar een aantal helaas wel..

Veel stel ik al niet voor en de stukjes die ze meenemen.. maakt het allemaal nog minder..

Mijn vader nam het meeste mee.. ook al deed hij het niet express… elk stukje wat ik hiervan miste .. leerde me weer te bouwen op een ander stukje..

Helaas ben ik nogal beschermend aangelegd .. van kinds af aan al .. de mensen die me kennen weten dat .. ook welke oorzaken er zijn geweest…

Nu ben ik weer defensief mijn stukjes aan het beschermen .. degene die een stukje willen pakken die hebben helaas pech..

Dat ik erdoor mensen weg stuur is jammer .. dat weet ik maar al te goed…

Maar beter dat ze tijdig weggestuurd zijn …met lege handen… dan dat ze na een poos vertrekken en een stukje ” Anne ” meenemen…

Dat ik hierdoor mijn eigen wereldje kleiner maak… weet ik .. daar ben ik me van bewust… maar aan de andere kant is het ook een verdomd goede manier van filteren…

Dat er dwarsliggers zijn in het wereldje en een stukje claimen … en vooralsnog niet weg trekken … en zich niet laten weg sturen… die koester ik..

Zij betekenen zoveel voor mij.. meer dan ze zelf voor ogen hebben…

Mijn broertje is er daar zeker 1 van .. ook al vertrekt hij eerdaags naar India en zal ik hem ontzettend missen ..

Nu de reden waarom ik zo koester en bescherm van al mijn kleine stukjes… is omdat ik niet wil dat ik in mijn geheel verdwijn…

Niet door Nederland verspreid ga .. niet door heel Europa heen ga…

Ja ik ben bang om te verdwijnen … hoewel de rust en kilte om me heen nu aardig comfy aan het voelen is …

Langzaam aan … begin ik te leren en te accepteren dat men in staat is om mensen en persoonlijkheden te vergeten..

Apart is het wel .. dat ik hierdoor .. best weinig personen vergeet .. bijna geen enkele…

Degene die vertrokken zijn met een stukje mee… daarvan hoop ik dat ze weten… dat door het stukje .. je altijd wel een plekje hebt hier …

 

Kisss kisss Anne-etc