Ja mevrouw ik ben er nog…!!!

Klikspanen, we kennen het allemaal…

“Mama… nou doet mijn broer weer iets wat niet mag want jij had gezegd dat hij niet op de kast mag klimmen… maar hij doet het wel..”

Keihard hoor ik vanuit de gang “Nietes”.. en ik hoor mijn jongste naar zijn broer roepen dat hij dat niet tegen mij mocht vertellen..

Mijn kinderen probeer ik bij te brengen dat ze niet mogen klikken… maar dat ze het wel moeten vertellen als het echt heel erg is wat er gaande is wat ik niet kan zien…

Mijn oudste vond het klimmen op een kastje veel gevaarlijker dan dat ik het zag als een soort kattenkwaad… leg dat verschil maar eens uit aan twee kleuters van 5 en bijna 7..

Ik weet niet goed meer hoe oud ik was toen ik het verschil tussen klikken en behoedzaam informatie delen begon in te zien..

Wel weet ik dat mijn instelling begon te veranderen rond het dieptepunt in mijn leven… ik moest noodgedwongen een nieuwe start maken in een andere woonplaats…

In de vorige woonplaats was een situatie ontstaan waar klikspanen dol op zijn.. de tijden van .. “heb je het al gehoord … of .. weet je wat ik nou laatst zag.. enne… ik begreep van die en die … dat …”

Door mijn verhuizing begon ik een nieuwe start en besloot dat niemand maar dan ook niemand mij een verhaal over mij of over een ander kon wijsmaken…

De mensen die op mijn pad kwamen in mijn nieuwe huidige woonplaats die kende ik geen van allen… maar ik geef ze allemaal een eerlijke kans..

Iedereen kreeg van mij een gedag.. een groet… en sommige konden vrij dichtbij mij komen .. dus ook bij mijn kids…

Zolang een ander aardig tegen mij deed… was er geen derde persoon die door zijn verhaal mij kon weerhouden van gedag terug zeggen…

En als iemand respect voor mij heeft… heb ik dat ook voor die ander… en dat kan alleen die ander zelf verspelen … maar niemand anders..

Discreet ben ik altijd … wat ik met iemand bespreek of afhandel.. komt via mij nooit naar de buitenkant… wat een ander doet .. moet een ander weten.. daar ben ik niet voor…

Mijn vader vroeg het wel eens aan mij … of ik kon aarden in mijn nieuwe woonplaats..

Ik zei “Pa… zolang ik de mensen hier niet ken … en ze ook mij niet kennen.. is er een goede schone basis voor de juiste vriendschappen..

Er is niemand die mij kent om een kwaad woord over mij te vertellen wat misschien niet eens waar hoeft te zijn… maar er is ook niemand die mij kwade woorden kunnen vertellen over degene die ik ga ontmoeten.. en als die er wel zijn.. luister ik daar mooi niet naar ..”

Zoals mijn vader na kon denken deed hij dat ditmaal ook en hij verbaasde me door mij gelijk te geven…

“Je bedoelt dus dat mensen jou moeten leren kennen zoals jij werkelijk bent … en dat jij de mensen wil leren kennen door hun eigen persoonlijkheden te zien .. ipv om die van anderen te horen… daar heb je groot gelijk in meis..”

Draai het maar eens om… dat een ander over jou en je bezigheden loopt te klikken en mensen je anders gaan bekijken… dat voelt zo oneerlijk…

Stel dat de mensen over mij en mijn bezigheden gaan lopen klikken.. dan denk ik “jammer , een gemiste kans voor een goede vriendschap.. want ik kan best een goede vriend zijn als je het zou proberen..”

Zolang iemand respect voor mij heeft… heb ik dat voor een ander ook… je kunt het alleen maar zelf verspelen…

Terug weer in het gezinsleven… ik roep mijn oudste terug op het matje bij mij…

“Weet jij hoe leuk jij het soms vind om stiekem iets te doen wat eigenlijk niet mag..???” vraag ik hem terwijl ik hem aankijk…

“Ja mama soms is dat best wel even leuk als jij niet kijkt ..” antwoord hij en hij wil weg kijken…

“Nou en hoe vind jij dat dan als je broertje je dat even aan mij komt vertellen terwijl er niet echt iets aan de hand is ..???”

Starend naar de grond zegt hij dat hij dat ook niet leuk vind als zijn jongere broertje alles gaat vertellen van wat hij allemaal doet…

“Nou dan … dan alleen maar komen vertellen als het echt echt heeeel erg is … en je ook echt denkt dat ik dat moet weten..” zeg ik hem en ik neem hem even in mijn armen en samen sommen we nog even op wat niet zo erg is… en wat wel heel erg is…

Klimmen op t kastje … niet erg… springen op bank … ook niet zo heel erg…. het kapot maken van mama d’r spullen … ja dat is wel heel erg…  het laten instorten van de spullen in de koelkast…. dat is wel ernstig ja…. het klimmen op het aanrecht via de vaatwasser met glazen plaat … zeer ernstig..

Verder een beetje kattenkwaad mag toch nog als je bijna 7 en 5 bent …

 

Kissss Anne-etc