Het is lang geleden dat ik een complimentje kreeg van mijn werkgever… een “Wat heb je dat goed gedaan”  zinnetje kan je dag kleuren..

Was ik zowaar net mijn collega aan het pesten door even lekker veel herrie te maken omdat hij met 1 gebakje de kamer in kwam lopen in plaats van twee zodat er ook aan mij gedacht werd… ging plots beneden de deur open..

De directeur bulderde onderaan de trap dat we per direct naar beneden moesten komen.. waarop mijn collega en ik elkaar aankeken en ik nog tegen hem zei “Zie je nu.. dat krijg je als je niet aan de sop miep denkt en alleen gebak voor jezelf meeneemt..”

Mijn collega grapte terug..”Nou het zal vast wel iets belangrijkers zijn dan iets regelen voor een sopperig miepje” en ik zette mijn heuse Anne-blik op..

Beneden werden we in de lunchroom verwacht en stond er koffie en alles klaar.. en ik was alweer bezig om alle lege kopjes op te ruimen en ineens keek de directrice me aan van “Nu ga je even niet werken.. we gaan even koffie drinken.. kom op”

Het gebak hadden we allemaal te danken aan de goede uitslagen van de rapporten die geweest waren.. en zoals een fijne werkgever betreft.. kregen wij allemaal ( ja ja inclusief de poetsdame ) de complimenten van de baas…

Een korte bespreking volgde dus onder dit genot en erna bleven we allemaal nog even na kletsen en raakte ik aan de praat met de directrice..

Ze had een programma gezien over iemand met een handicap of een beperking waar ze best vol van was hoe ze op die manier zag hoe mensen met zoiets om moesten gaan..

Ik kon niet anders dan haar lichtelijk vertellen hoe het is als je met of zonder handicap geboren word.. omdat ik dat uit mijn eigen gezin al meegemaakt heb en dan bedoel ik de visuele beperking die mijn jongste zoon al heeft sinds zijn geboorte..

“Mensen die van de een op andere dag te maken krijgen met een beginnende of plotselinge handicap hebben meer te maken met frustraties dan mensen die geboren zijn met hun handicap” legde ik haar voorzichtig uit..

Hierbij denk ik aan mijn zoon… die weet niet beter dan dat hij ziet wat hij ziet… dat is zijn wereld en hij heeft nooit een andere wereld gekend..

Nou moet je indenken hoe gefrustreerd iemand kan raken als je ineens wat wazig kan zien… of ineens je oor dichtzit en je het gevoel hebt dat je in een wattenbol rondloopt .. en dat gaat niet meer over…

Dat begon haar wel aan te grijpen en al helemaal toen ze ging doorvragen en ik eerlijk genoeg was om te vertellen dat mijn zoon nu behoed is voor dromen die niet zullen uitgaan komen omdat hij vanaf dag 1 al weet dat er bepaalde dingen voor hem moeilijk te bereiken zijn..

Iemand die graag piloot wil worden en op 17 jarige leeftijd een oogaandoening oploopt en daardoor zijn droom in duigen ziet vallen zal veel bozer en verdrietiger zijn dan mijn zoon omdat hij al weet dat hij nooit een piloot zal zijn en zich nu al volledig kan richten op dingen die hij wel kan..

De directrice begreep mijn uitleg zo goed dat ze me vroeg hoe ik ermee omging als moeder zijnde … waarop ik enkel kon uitbrengen.. “Zoals elke moeder behoort te doen…”

Bij mijn zoontje motiveer ik de dingen die hij wel kan … en die hij wel leuk vind in plaats om te zuchten over dingen die ik en hij graag hadden willen bereiken en hebben we ook geen eindeloze hoop in die dingen..

Het feit is wel dat ik naast mijn jongste nog mijn oudste heb die misschien op het visuele vlak meer mogelijkheden heeft… maar ook hij weet dat er bepaalde dingen gewoon niet voor hem weg gelegd zijn..

“Wat doe jij het goed … en je red het toch maar mooi wel in je eentje… je mag zeker trots zijn hoor” zegt de directrice na het gesprek en lichtelijk .. kleur ik ervan op ook…

Het bedrijf had twee nieuwe auto’s als aanwinst aangeschaft en dus kregen ze van de dealer twee bossen bloemen en de directeur wilde deze verloten onder de dames op kantoor ( wederom inclusief poetsdame… nja dame..??? )

Toen ik een getal koos bleek dat het juiste te zijn en kreeg ik weer een rode kop toen mij een van de bossen werd aangereikt en ik keek beetje ongemakkelijk om me heen.. wat opgemerkt werd door de directrice die gelijk zei.. “Je hebt het echt verdiend.. neem gewoon aan!!!”

Nu kijk ik naar de bloemen en denk ik … “tsja… ergens heeft ze misschien wel eens gelijk..”

 

Kissss Anne-etc