Gelukkig Nieuwjaar..!!!

En ondertussen knalt er vanalles om me heen terwijl ik me vasthoud aan het stalen hek voor me..

Ik knuffel mijn man en zeg hoeveel ik van hem hou en dat dit ons jaar gaat worden.

Vuurwerk.. vollop…en het kon niet mooier… niet duurder… en niet exclusiever.

Prachtig vind ik het… en ik zeg tegen mijn man dat als ik over 2 weken jarig ben.. en hij me pas nog vroeg wat ik dan zou willen hebben… nou..DAT!!!!

De menigte word groter… en drukker.. en als ik achterom kijk.. zie ik alleen maar mensen… geen huizen meer zoals een uurtje geleden..

Ik draai me naar voren… zie een grote stapel pallets… zeker een meter of 30 hoog… met boven in de vlag..

Er gebeurt daar iets boven.. nog meer vuurwerk… het vreugdevuur word ontstoken..hij gaat aan.

Langzaam zien we steeds meer vlammen… eerst klein… dan groot..en dan zie je ineens wat pallets naar beneden vallen.

Zo hebben we daar met zn allen gestaan… ik, mijn man en nog veel meer toeristen uit vele culturen… met en zonder selfiestick.

Na een half uur.. werden de vlammen in de stapel heeeeel groot… en ook al stond ik ver genoeg… het werd heet.

Vonkjesvuur vlogen door de lucht.. en de warmte nam toe en ik voelde hoe mijn telefoon in mijn jaszak behoorlijk heet was geworden.

Voor je denkt dan sta je er al te lang, het gebeurde in een mum van tijd.

Toen ik afstand nam van het hek hoorde ik de agenten roepen dat we weg moesten… en ik werd door een omstander bij mijn mouw gepakt “We moeten lopen… we moeten weg”

Vlak langs me zag ik mijn man… en die greep ik maar snel vast terwijl de hele menigte zich steeds meer naar links verplaatste.

De agenten waren herders geworden.. en wij waren de schapen die opgedreven werden naar veilig gebied.

De hitte was nog steeds voelbaar.. en de vuurtornado’s vlogen over het strand… vonken vlogen over de parkeerplaats waar nog 2 a 3 auto’s stonden om vervolgens in het gras verder te gloeien.

Steeds verder moesten we de wijk in.. waar je steeds meer hulpdiensten aan het werk zag… brandje blussen… dak nathouden.. mensen wegleiden.

Ondertussen waren er al bijna 2 uur om.. sinds het nieuwe jaar.. en ik had al snel een onveilig gevoel ervaren al was dat maar heel kort.

De weg terug naar het hotel was snel.. sneller dan op de heenweg en om de 3 minuten hoorde je wel ergens een sirene de hoek om scheuren.

Dat ik vandaag op het nieuws alles voorbij heb zien komen maakt me triest.. omdat ik nu zoveel meer zag dan wat ik werkelijk die avond zelf heb gezien.

Om eerlijk te zijn.. ik ben niet snel bang voor een ramp.. mijn vertrouwen in de hulpdiensten van vandaag zijn groot genoeg en na een dag als deze krijgen ze van mij alle lof want ze waren er wel.

Vuurwerk voor mijn verjaardag… nou.. doe maar even niet..

Gewoon een goede kop koffie en een knuffel en een kus.. verder wil ik niks.