2013 … het zwarte jaar van Anne…

Toen was ik 32… en al 4 jaar bezig om uit een nadelige emotionele fase te komen van mijn eerste scheiding.
Het hakte er in en de zorgen die ik al had kon ik net aan… niet wetende dat er nog meer op mijn padje kwam..
Mijn jongste was net naar school en ik was aan het werken geslagen om de uitkering eindelijk af te zwaaien.. helaas vergat mijn werkgever te vermelden dat ik wel kon werken maar hij me niet zou uitbetalen…
Een goede maand later verloor ik mijn vader… op een harde manier totaal onverwachts…
En met hem verloor ik nog meer…. nog meer kwijt wat ik lief had…
Doordat hij mantelzorger was voor mijn moeder hebben we meer dan een uitvaart moeten regelen… veel meer…
Een extra onderkomen, extra zorg, een huis wat leeg opgeleverd moest worden binnen 4 weken, een uitvaart… plus … mijn regelingen om mijn hoofd boven water te houden met 2 kleine kids… ik deed het allemaal…
Alles wat qua familie geregeld moest worden deed ik met hulp van familie…. en wat ik zelf moest regelen deed ik alleen.
In mijn wanhoop deed ik een sollicitatie voor een volgend baantje naast de dagelijkse mails met de bondjurist om me te behoeden voor schulden en betalingen van mijn werkgever los te krijgen….
Gesprekken met gemeente om enigzins mijn kids van voedsel e.d. te kunnen voorzien…
Van bureaucratie heb ik wel een trauma van opgelopen… dat is niet mijn ding..
Toen begon alles te lopen, ik werd warempel aangenomen… dus ik kon gaan werken…
Mijn moeder had zorg nodig dus daar waar ik kon sprong ik bij, maar moest er ook zijn voor mijn kleine gezin want dat draaide ook…
Na een paar maanden verstond ik de mensen niet meer …. kon niet langer meer begrijpen welke taal ze spraken hoe simpel het ook was.. het kwam niet meer aan…
Volgens de huisarts was mijn bord te vol en moest ik maar eerst eens gaan verwerken zodat ik weer informatie in me op kon nemen… ik had geen idee waar die kerel op doelde dus t zou wel kloppen…
Vandaag de dag ben ik nog steeds erg blij dat mijn werkgever die me in die donkere periode alsnog aannam een gezonde dosis menselijkheid bezat, ik kreeg alle vrijheid om tijdens mijn werk te ontplooien… kon een collega aanschieten als ik even vast liep en die mocht de tijd voor me nemen … ook al had ik geen hoge functie bij dat bedrijf..
Al met al heeft dat een poosje geduurd maar naderhand kon ik weer lachen, grappen maken met de mensen van buiten af… de harde werkers met hun sarcastische humor met een schunnige tintje ….
Ik werd gehoord… er werd geluisterd… en sindsdien heeft die werkgever een warm plekje in mijn gedachte ook al kan ik er niet meer naar terug..

Dat jaar heb ik geleerd en ervaren…. menselijkheid is een schaars goedje aan het worden…. want een echte vrouw zit niet in good looks of een super schoon huis omdat anderen vinden dat dat zo hoort… maar in loyaliteit naar haar gezin en naasten… elkaar liefdevolle prioriteiten maken…
De momenten dat in de avond je naar elkaar kijkt en niet constateert wat er niet gedaan is maar trots bent op wat je wel samen hebt bereikt… en hoe dat voelt…
De zaken gaan niet beter als je een dikke auto voor de deur van de klant kan zetten … maar als je loyaal genoeg bent in je barreltje en je inspant voor hem dan zal hij ook echt wel tevreden over je zijn… Mercedes of Fiat panda maakt echt geen flikker uit…
Zolang je eerlijk bent en handelt kun je met een hoop wegkomen… het hoeft niet allemaal zo patserig…
Vriendschap zit niet in kaartjes op verjaardagen en kadootjes bij een jubileum maar die bouw je door tijd te maken voor elkaar…
Je hebt er niks aan als je de buitenwereld wil laten zien hoe goed je voor iemand bent als je werkelijk ontzettend tekortschiet..
De momenten dat een vriend je belt en zegt ik heb je even nodig gewoon omdat… wees daar.. weet dat je het dan ten alle tijden terug kan krijgen als je het zelf nodig hebt…

Inmiddels heb ik een heel fijn kringetje om me heen…. een kringetje van menselijke mensen…. en interesseert me niet hoe klein het is… soms is klein veel waardevoller dan heel groot… ieder zn ding…voor mij telt dit zwaar genoeg….

Kisssss Anne Etc…

P.s. foto is van 2013…. had een fijne fotomevrouw 😊