Die tijd is voorbij… ik leef dat leven niet meer…

Deze plek is veilig…. en niks is heilig…
De jongens en ik komen elke dag steeds meer thuis..
Een gevoel dat ik jaren niet gevoeld heb..
Mijn oudste heeft het fijn, fijn als derde klasser op zijn middelbare school..
De pubertijd neemt af, de periode van huis weg willen lopen is voorbij…
Het besef dat als er ja of nee word gezegd dat dat met een bespreekbare reden word gezegd…
Soms weet ik niet wat ik zie, ik zie hem fluiten…lachen… en zingen…
Daar loop ik warm voor… het gaat super…
Mijn jongste had onlangs een meeting met leeftijdsgenootjes die ook een beperkter zicht hebben die ook net als hij naar de middelbare school gaan…
Wat fleurde hij op dat hij niet alleen was..
Ook hij slaat zich er supergoed doorheen want wat hebben we een achtbaan achter ons liggen… eentje met vele loopings en screw-you-drivers…
Eentje waarvan de veiligheid thuis weg was voor maanden, waar dakloosheid boven onze hoofden hing, om op het laatste nippertje toch te verhuizen en een thuis te kunnen creëren…. ditmaal een veilig thuis…
De verhuizing ging verbazend, op dag twee had ik alles voor elkaar… wassen douchen koken en slapen… de basis…was er…
Op de momenten dat ik dacht dat ik het echt niet meer kon, kon en deed ik het toch.. met volle boost zelfvertrouwen..
Elke ochtend is langzaam weer genieten ten top net als hoe het thuis hoort te gaan..
Ze pakken hun tassen en hun fietsen en ik kan en mag ze gelukkig nog uitzwaaien..
Vervolgens pak ik zelf mijn boeltje om zelf weer aan het werk te gaan en stap ik in de auto..
De rit naar mijn werk duurt niet lang maar lang genoeg om af en toe flink te kunnen downloaden…
De afgelopen jaren waren niet gemakkelijk.. en dat zal de komende tijd ook niet worden maar gevoelsmatig komt er meer rust bij ons binnen…
Niets geen meningen of bemoeienissen over hoe ik het zou moeten doen, wat wel of niet goed voor me is… ik zal het echt niet missen…wat wel of niet bij me past,… ik mag dat weer helemaal zelf weten..
Als ik na mijn werk de sleutel in het slot steek en ons huis weer binnenloopt ervaar ik een golf van warmte, liefde, rust…. thuis!!!
Eindelijk thuis…

Ogen die niet zien, hart dat niet voelt’
Ojos que no ven, corazón que no siente,

Die jaren zijn voorbij dat ik onzichtbaar was… en ik mis dat leven niet…
Ik zie mezelf weer… en mijn hart klopt weer.. !!!! Dat is thuis komen voor mij…
Wij zijn thuis!!!!! ❤

Liefs Anne Etc…