En toen was er het vervolg…

Daar zat hij weer.. . Terug op het oude vertrouwde bankje…
Gelukkiger dan ooit…
De zwerver heeft definitief uitgecheckt…
Het hotel leven was niets voor hem.. hoezeer hij ook probeerde….
De hoteleigenaar is achter gebleven in zijn hotel, en dat interesseerde de zwerver helemaal niks…
Beiden leefden ze in hun eigen versnelling,
De eigenaar in zn 5…. en de zwerver in zn 3…
Het waren roerige jaren geweest waarin de zwerver naïef was geweest dat een vriendschap in standje 3 best te doen was met iemand die leeft in standje 5…
Helaas…. door de jaren heen werd er steeds meer aan de zwerver geduwd, getrokken, verwacht om te kijken of hij samen met de eigenaar in standje 5 kon leven….
Dit ging ten koste van de simpelheid die bij de zwerver paste, een flink stuk identiteit verdween van hemzelf…
De woorden van de hoteleigenaar galmden nog door zijn hoofd…” Je bent mijn beste maat, je bent prima zoals je bent…. maar doe iets aan jezelf….want de mensen zien je anders….”
De uiterlijke schijn was voor de hoteleigenaar veel belangrijker dan hij liet merken in het bijzijn van zijn maatje…
Nog meer galm in zijn hoofd toen hij daar rustig op het bankje zat….
” Wij kiezen samen voor ons leven, jij en ik omdat wij dat tof vinden…” tot er verteld werd door de eigenaar dat hij de zwerver gered had van het “harde” straatleven….
De zwerver stond perplex toen hij dat hoorde, “hard straat leven”???..  nee joh… das al jaren zijn thuis geweest… hij had er zijn draai gevonden….
Stukje bij beetje zaten er dubbele kanten aan en besloot de zwerver om uit te checken uit het hotel waar hij volgens de eigenaar mocht wonen maar zich ten alle tijden een gast voelde…
Terug op zijn oude vertrouwde bankje vond de zwerver de rust die hij die jaren in het hotel gemist had, zijn oude vrienden groette hem weer welkom en stelden geen vragen… gaven geen onwaardige blikken… maar deelden hun weinige bezit om te zorgen dat hij weer langzaam zijn bankje en leven weer kon bouwen…
“Heb je het al gehoord…. de hoteleigenaar heeft opnieuw iemand uit het dakloze centrum aan huisvesting geholpen met zijn hotel” werd er snel verteld…
De zwerver wist genoeg, de eigenaar leefde nog steeds in zijn 5e versnelling…en moest en zou iemand helpen… of die persoon dat nou wilde of niet, want dan ben je toch een heel warm iemand voor je buitenwereldje waarin je zoveel verschil wil maken…
De zwerver ging nog eens goed onderuit zakken op zijn bankje…en er verscheen een glimlach op zijn gezicht…..
Deze man had zijn rust en zijn simpelheid gevonden… en daar genoot hij van…

Liefs Anne Etc