De afgelopen weken is Nederland druk en verbaasd..

Los van alle Corona regels en wanorde overheerst er nu ook verbazing en walging in showbizland… wegens de Voice perikelen..
Lang geleden ben ik al gestopt met het kijken van dit programma omdat mij opviel dat de “ware” talenten ondersneeuwden en de mooie coverkoppies meer kansen kregen..
Dat het allemaal voor het commerciële gedeelte belangrijk was dat snapte ik wel, maar soms zat de balans te scheef en vond ik het maar ongeloofwaardig worden..
Nu er misstanden en grensoverschrijdend gedrag heeft plaats gevonden vallen bij mij de stukjes op hun plek en hoop ik dat de situatie voor de slachtoffers snel ten einde komt en de daders gestraft gaan worden.
Ik wil even in het midden laten wie wat wel of niet heeft gedaan, mijn visie daarover is nu niet van belang..
Wat nu voor mij van belang is dat mijn 2 zonen dit natuurlijk ook meegekregen hebben en dit natuurlijk ook bij ons bespreekbaar is..
Wat vinden hun ervan.. waar vinden hun de grens liggen en wat als iemand in hun bijzijn een grens overtreed..
Hun grens, of die van een ander… wat dan??
Mijn jongste vroeg me heel simpel… ” Die mannen… hebben die dan geen vrouw, moeder of dochter??? Want hoe kun je zo zijn als je bedenkt dat iemand ook zo tegen jouw moeder of dochter zo is…?? ”
Het antwoord op die vraag moest ik hem schuldig blijven want ook ik vraag me af… de dingen die gebeurd zijn, zouden ze dat ook oke vinden als het HUN naasten betrof?? Ik betwijfel dat… maar het doet me heel veel dat mijn jongste van 13 wel zo actief daarover denkt.. hij heeft gelijk..
“Mam, ik zou het echt niet tolereren als iemand zo tegen jou doet, of mijn dochter… dus dan ga ik dat ook niet bij een ander doen…”
Mijn oudste zei eigenlijk heel wijs, ” Het is niet oké… en wegkomen mogen ze er niet mee… een grens is een grens… en daar gaat bij mij niemand overheen..”
Ook snapten ze dat sommige dingen nogal moeilijk te bespreken zijn voor slachtoffers maar dat het altijd de moeite waard is om het te delen bij iemand die je volledig vertrouwt…
“Mam, als wij ooit in zo’n situatie komen te zitten wat we niet hopen maar dan ben jij er om ons verder te helpen toch?!!!! “
“Natuurlijk jochies, ten alle tijden zelfs midden in de nacht mag je me voor dit soort dingen roepen…”
Mijn hart hoopt dat ik nog lang genoeg mee kan blijven gaan tot ze het allemaal zelf kunnen… tot die tijd… sta ik stand-by….

Liefs Anne Etc…