Nog heel even volhouden..

Al 2 jaar had leven we in een aangepast ritme..
Corona had ons allemaal in zijn greep…
Het veroorzaakte spanning, angst, onzekerheid en ook niet heel vreemd verdeeldheid..
Wat goed was, was ineens slecht en wat slecht was was ineens soms goed..
Alles is nu ineens anders en ik vind niets meer vanzelfsprekend..
Hoe meer ik om me heen kijk merk ik dat wij allemaal onze schade hebben opgelopen..

Sommige van ons hebben dierbare verloren aan het gevreesde virus..
En dan soms niet eens afscheid hebben kunnen nemen door de quarantaine..
Anderen hebben nog meer vertrouwen in Nederland zelf verloren, de overheid heeft niet alles goed geregeld en dat kan ook niet maar op bepaalde momenten waren beslissingen verre van maatschappelijk en menselijk..
Weer anderen hebben te maken met schade aan hun gezondheid, mentaal of fysiek maakt niet uit maar het is allemaal veelal terug te leiden naar de afgelopen 2 jaar..
De momenten van thuis isolatie, de avondklok, sluiting van scholen en ga maar door..

Ik probeer me te bedenken of er überhaupt iemand enigzins baat had bij de afgelopen 2 jaar maar ik kan niet anders bedenken dan dat er bepaalde bedrijven creatief genoeg waren om hun handel voort te blijven zetten..
Maar nu komen we op een punt van herstel..
We gaan niet terug naar de maatschappij van voorheen , daarvoor hebben we allemaal te veel schade opgelopen maar we gaan werken aan herstel toch??
Met zijn allen werken aan een betere en veiligere maatschappij…
Waar vertrouwen weer hoog op de score lijst staat, evenals respect en saamhorigheid..
De zin van het leven schrijven jullie zelf, maar de onzin… die schrijf ik!!!

Liefs Anne Etc