Mijn kinderen noemen mij “mama” en mijn man noemt mij “schat” of “lieverd”

Onze vrienden noemen ons bij onze voornamen en sommige hebben zelfs koosnaampjes of korten onze namen in.

Momenteel word ik ook wel “vluchteling” of “gelukszoeker” genoemd.

Het antwoord op de vraag “klopt dit ??” kan ik alleen maar zeggen ja.. ik ben inderdaad op de vlucht.

Het veilige thuis wat ik ooit had.. is niet meer veilig.. en de veiligheid van ons gezin is 1 van de dingen waar een ieder recht op heeft..

De mensen om ons heen vallen weg door gruwelijke omstandigheden en net als menig ander hebben wij ook recht op leven… vandaar dat als dat niet meer door ons thuis geboden word.. we het dan maar elders gaan zoeken..

Situaties veranderen en mijn land en thuis is veranderd door afschuw, onbegrip, woede en volkomen egoisme.. het niet kunnen accepteren dat mensen totaal anders in het leven staan dan een ander.. hetzij in religie of levenswijze..

Mijn man is anders dan ik.. mijn kinderen zijn totaal anders dan ik… maar wij kunnen heel goed samen leven..

Voorheen kon dat op de plaats die wij als thuis beschouwden.. en dat we dat ook konden.. we waren dol op ons huisje en ons land ook al waren andere landen financieel beter.. wij hadden geluk en liefde..

Ik houd van mijn man.. en zielsveel van mijn kinderen.. en net als dat kinderen waar ook ter wereld hun droom van piloot of dokter willen worden hebben mijn kinderen dat ook..!!

Mijn oudste zoon wilde altijd brandweerman worden.. want dan kon hij andere mensen helpen die in nood waren.. en momenteel is hij zelf in nood al heeft hij dat niet eens helemaal door..hij is bang en daardoor is zijn droom voor de brandweer hevig naar de achtergrond verdwenen..

Momenteel zie ik in hun ogen weinig dromen van dokter worden.. maar spreken die ogen veelal angst uit bij het horen van alle geluiden die je kan beschouwen als niet veilig..

Hun ogen kijken vragend.. mogen we nog hoop hebben op warmte.. gezondheid.. een veilig thuis zonder alle opgebouwde angsten van de afgelopen maanden..

Mijn man houd me op de hoogte en verteld me hoe de verhalen hem bereikte…en vol ongeloof beseffen we dat alles steeds dichterbij komt… en wie we inmiddels al aan dierbaren verloren zijn.. en we weten de wanhoop is nabij…

De verhalen over de grote oversteek met kleine bootjes.. doen me huiveren want het gaat allemaal gepaard alle risico’s en je schrikt als je hoort dat sommige mensen de overkant niet halen..

Langzaam aan is 1 ding duidelijk.. als we deze gok niet nemen.. dan is alles waar we in geloven totaal weg.. want dan zijn wij ook weg..

Net als alle moeders wil ik het uiterste geluk voor mijn kinderen en mijn man.. het laatste wat ik wil is dat hun deze nachtmerrie die nu gaande is het laatste is wat ze meemaken in dit leven.. want ook wij willen leven…

Zetten we een doel.. weten we waar we heen moeten .. of gaan we gewoon maar op de verhalen af..we hebben weinig keus..ook al weet ik dat de tocht veel van ons zal vragen.. ook van mijn kinderen die ik niet graag deze reis zou hoeven te laten maken..

In sommige media word ik samen met mijn gezin… “vluchtelingen” genoemd.. en ja wij vluchten naar iets waar wij in kunnen geloven… geluk, liefde en samenzijn.

In sommige media worden wij bestempeld als “profiteurs en gelukszoekers” maar wij doen niet onder als menig ander.. ja wij profiteren van onze toekomst net als menig ander het zou doen… zeker als je weet dat je als je deze keus niet maakt je geen toekomst meer hebt..

Ja wij zoeken geluk omdat het bij ons eigen thuis onmogelijk is gemaakt door afschuwelijke gebeurtenissen die ons hiertoe heeft geleid.. iedereen heeft toch het recht om te zorgen voor het geluk wat de drijfkracht is van het leven..

Als moeder wil ik niks anders dan zorgen dat ik in de ogen van mijn kinderen het geluk zelf weer kan aankijken en wil ik alles weten over de dromen die ze hebben en hun wilskracht die ze daardoor ontwikkelen..

Samen met mijn man wil ik weer hun deuren sluiten als ze veilig liggen te slapen en met hem de dag doornemen zonder te bidden en te hopen wat de toekomst misschien zal brengen… of ons huis morgen nog over eind staat… of onze familie verderop het allemaal nog goed maakt..

Ook al is die oversteek niet geheel zonder gevaar.. en zullen we alle doodsangsten tegenkomen..voor nu hebben we niks te verliezen..maar als we gaan, hebben we een doel wat voor velen al vanzelfsprekend is… een leven..!!