Na een poosje sabattical te zijn geweest… komt hij plots weer aanwaaien..

Was hij niet gewoon sluimerend aanwezig en net op het moment dat ik even niet oplette…
Hij heeft zich weer laten zien… en de angst is nu vooral… hoelang blijft hij weer plakken..
Ik herken hem goed… al twee maal is hij goed de strijd met me aangegaan… onbeslist.. maar ik was toen wel aan de winnende hand..
Elke ochtend laat hij zich zien… zodra ik mijn ogen open doe…. moe… doodmoe…
Het liefste wil ik terug in bed… maar ik weet beter…das zijn tactiek…
Als ik toegeef weet ik dat ik me schuldig voel als mijn man afgewerkt thuiskomt en vraagt hoe mijn dag was…
Dus ik geef niet toe en probeer mijn taken te volbrengen…
Mijn geest vraagt me …waarom..waarom ruim je op…wetende dat dat iets is waar hij last van heeft…
Opgeruimd huis is een opgeruimd hoofd… dus ik probeer zijn leefomgeving te verkleinen..
Da’s mijn tactiek..
Het werkt… voor de helft… het kost me moeite… veel moeite… de garage is half af..
De bijkeuken is gedaan…
Tijd om te eten… dat heb ik wel… maar ik ben bang dat als ik ga zitten hij zn kans schoon ziet… en ja soms lukt hem dat… dan begint het gerommel in mijn hoofd…
Alle issues komen weer eens rond… en toekomst… daar gaan we het maar niet over hebben…
Daar waar ik denk ik mag best even gaan zitten…vind hij dat ook… en zuigt alle energie uit mij… ongemerkt…
Ik besef dat ik al weer een uur naar de tv staar… en niks volg…
Boodschappen doen… hij ontneemt me de motivatie… staat als een bewaker bij de deur… en ik.. ik draai me om…
Dat doe ik dan maar straks als ik me wat energieker voel…
De hond komt me tegemoet… ze wil graag naar buiten… en via de garage neem ik een vluchtroute… om vervolgens eind van de straat weer met de geest geconfronteers te worden… je hondje is moe… jij ook… ga lekker naar huis…
Wat is er mis met die geest…hij heeft energie voor 10… slaapt hij dan nooit????
Mijn hoofd is moe… mijn lijf is moe… en de dag is nu nog niet om…
Als de kinderen ruziend uit school komen… loopt mijn geest er met een drumstel achteraan te banjeren… het kost me moeite om de kids weer in het gareel te krijgen en te bemiddelen over wie met welk vriendje af mag spelen en wanneer….
Of… wanneer mijn oudste zijn intertoys geld mag uitgeven… en hoelaat hij mag gamen… en wat we eten…
Tussen door bemoeit mijn geest zich er ook weer mee… zie je wel… logisch nadenken in snel tempo is ook niet je sterkste kant…
En als je de 1 gelijk geeft… komt de ander te kort en speelt de geest weer op … op je moeder gevoel…
Huppekee ze zijn uit spelen… nu het avond eten…
Mijn geest wakkert mijn onzekerheid aan… als je uit je comfort zone komt…
Dan maar op veilig gebied… aardappels groente en vlees… daar blijf ik bij dus voor nu weer een punt voor mij…
Mijn man vraagt af of we een keer iets anders kunnen eten… en ik voel de aanwezigheid van de geest … zie je nu wel… je bent gewoon te eentonig… maar als je wat gaat proberen…. zal ik je vertellen waar je je fouten in gaat maken… no way dat het je gaat lukken…
Sneaky basterd is het ook he… echt he je zou hem eens moeten meemaken…
Dat wil niemand…
Als je een beetje sterk in je schoenen staat en hij geen vat op je heeft.. zie je hem zelden… zodra hij maar iets vat heeft… kom je er moeilijker vanaf…
Hij heeft me…. gevoeliger gemaakt voor alle woorden die tegen me gezegd worden….
Doodmoe ben ik als de avond komt… het liefste wil ik tegen mijn man aankruipen en alle pesterijen van vandaag de dag vergeten.. maar het lukt me om mijn man enigzins wat aandacht te geven… maar het lukt me niet om alles even te vergeten…
Een grapje over mijn postuur wat ik voorheen hebben kon ziet mijn geest nu ook… zie je wel.. je hebt teveel gesnoept… terwijl ik 1 broodje kaas op heb… teveel blikjes he… ach man… als jij me nou eens liet slapen.. en me echt een tijd met rust laat….
Als mijn man begint over diploma kansen… dan zie ik de bui al hangen…